Η ανακοίνωση του Αντιπεριφερειάρχη Τουρισμού  για τη νέα διάκριση της Πελοποννήσου από τον καταξιωμένο θεσμό Condé Nast Traveller φέρνει αναμφίβολα χαρά και υπερηφάνεια. Μια ακόμη «διεθνής αναγνώριση» που τοποθετεί την περιοχή μας ανάμεσα στους κορυφαίους προορισμούς παγκοσμίως. Όμως, πίσω από τους πανηγυρισμούς, ίσως αξίζει να σταθούμε και σε μερικά ερωτήματα ουσίας.

Βέβαια δεν θα πρέπει να λησμονήσουμε τα οφέλη που έφερε η «Οδύσσεια» του Κρίστοφερ Νόλαν που  έχει στρέψει τα τελευταία δύο χρόνια τους προβολείς του Χόλιγουντ στην γη του Πέλοπα, η Πελοπόννησος αναδεικνύεται δικαίως σε έναν από τους κορυφαίους προορισμούς για το 2026, τόσο για τη φυσική ομορφιά και την ιστορία της, όσο και για τους σύγχρονους όρους της φιλοξενίας της. Όπως περιγράφει και το περιοδικό, η περιοχή ενδείκνυται για κινηματογραφικά γυρίσματα, ορειβασία και ομηρικά έπη.

Η Μεσσηνία, που βρέθηκε στο φόντο του κινηματογραφικού έπους του Νόλαν, ορίζεται σήμερα από την Costa Navarino και τη βιώσιμη ανάπτυξη που έχει επιφέρει ο όμιλος στην περιοχή με τα 4 πολυτελή resorts του. Εστιατόρια που φέρουν την υπογραφή βραβευμένων με αστέρι Michelin σεφ και μια πολυσυλλεκτική αγορά επανασυστήνουν την ιδέα της ελληνικής φιλοξενίας. Όμως….

1. Τι ακριβώς σημαίνει μια τέτοια βράβευση;

Τα βραβεία του Condé Nast Traveller στηρίζονται στις ψήφους των αναγνωστών του περιοδικού, δηλαδή σε μια δημοσκόπηση δημοφιλίας. Δεν αποτελούν αντικειμενική αξιολόγηση ποιότητας υποδομών ή υπηρεσιών.
Άρα, η αναγνώριση είναι περισσότερο ένδειξη θετικής εικόνας και branding — όχι απαραίτητα επιβεβαίωση ότι η Πελοπόννησος διαθέτει υποδειγματικό τουριστικό προϊόν σε όλα τα επίπεδα.

2. Πώς μεταφράζεται αυτή η διάκριση για την τοπική κοινωνία;

Η τουριστική ανάπτυξη έχει νόημα όταν ενισχύει πραγματικά τις τοπικές οικονομίες, δημιουργεί σταθερές θέσεις εργασίας και σέβεται το περιβάλλον.
Αν η «διεθνής προβολή» φέρει μαζικό τουρισμό χωρίς υποδομές, χωρίς διαχείριση και χωρίς στρατηγική, τότε μπορεί να προκαλέσει περισσότερα προβλήματα απ’ όσα λύνει.

3. Πόσο βιώσιμος είναι ο τουρισμός που προωθούμε;

Η Πελοπόννησος διαθέτει πλούτο φυσικό, πολιτιστικό και ανθρώπινο. Όμως βιωσιμότητα δεν σημαίνει απλώς ωραία λόγια περί «αυθεντικών εμπειριών».
Χρειάζεται πραγματικό σχέδιο: έλεγχος δόμησης, διαχείριση αποβλήτων, προστασία νερού και ενεργειακή επάρκεια. Μπορεί το Peloponnese Trails να αποτελέσει ένα θετικό βήμα, όμως απαιτείται συνέπεια και συνέχεια — όχι απλώς επικοινωνιακές εξαγγελίες.

4. Μπορεί η “νέα τουριστική ταυτότητα” να γίνει ουσιαστική;

Το νέο brand “The Land of Impossible Beginnings” έχει συμβολισμό. Όμως μια ταυτότητα δεν χτίζεται με ένα λογότυπο ή μια καμπάνια.
Χτίζεται με έργα: με καθαρούς δρόμους, σωστή σήμανση, ποιοτικές υπηρεσίες, εκπαιδευμένους επαγγελματίες, δίκτυα συνεργασιών. Χτίζεται με καθημερινή φροντίδα.

5. Τελικά, ποιος ωφελείται περισσότερο από αυτές τις “αναγνωρίσεις”;

Η Περιφέρεια κερδίζει επικοινωνιακά, οι επαγγελματίες του τουρισμού ίσως δουν μεγαλύτερη ζήτηση, αλλά οι κάτοικοι της ενδοχώρας; Οι μικρές επιχειρήσεις;
Αν οι βραβεύσεις δεν συνοδεύονται από πολιτικές που στηρίζουν τον μικρό επαγγελματία και αναδεικνύουν τοπικά προϊόντα, τότε μένουν απλώς όμορφες ανακοινώσεις.

Θα χαρούμε τη διάκριση, αναμφίβολα.. Είναι θετικό η Πελοπόννησος να «γράφει» στα διεθνή μέσα.
Αλλά αν θέλουμε η αναγνώριση να μην είναι ευκαιριακή, θα πρέπει να έχει ουσία, θα πρέπει να συνδεθεί με πραγματικές επενδύσεις σε υποδομές, προστασία του περιβάλλοντος, ποιοτικές υπηρεσίες και στήριξη της τοπικής κοινωνίας.
Μόνο τότε το “Land of Impossible Beginnings” θα γίνει πράγματι ο τόπος όπου οι ιδέες γίνονται έργα  κι όχι απλώς ωραία λόγια στα δελτία Τύπου.